قرقاول سیلور یکی از گونه های قرقاول است که در مناطق جنگلی، کوهستانی و بوته زارها زندگی می کند، همچنین مناطق باز را برای زندگی ترجیح می دهد بنابراین شما به ندرت آنها را در جنگل های انبوه مشاهده خواهید کرد. این پرنده بومی کشورهای آسیای جنوب شرقی به ویژه جنوب و شرق چین می باشد اما در مناطقی همچون هاوایی و قسمت های مختلف ایالت متحده آمریکا نیز یافت می شود.
از نظر ظاهر، نر این گونه به رنگ سفید و مشکی بوده و ماده قهوه ای می باشد اما هر دو صورت و پاهایی به رنگ قرمز دارند. این نژاد در معرض خطر انقراض قرار ندارد اما با این حال برخی گونه های کمیاب آن در وضعیت تهدید هستند. در این مقاله اطلاعاتی مختصر درباره قرقاول سیلور یا همان نقره ای برای شما شرح داده شده است.
عادات و سبک زندگی قرقاول سیلور
قرقاول ها با وجود اینکه قابلیت پرواز دارند اما بیشتر طول عمر خود را روی زمین سپری کرده و فقط برای فرار از خطر پرواز می کنند و همچنین آنها گله های کوچک را برای زندگی انتخاب می کنند. قرقاول پرنده ای فعال بوده و برای غذا خوردن در طول روز، صبح و عصر را انتخاب می کند. قرقاول ها با کمک سوت های بلند و یا صداهایی شبیه صدای جیرجیرک با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند.
رژیم غذایی قرقاول
قرقاول ها جز پرندگان گیاه خوار هستند و از دانه هایی همچون تمشک کوهی، عرعر و ترنجبین تغذیه می کنند البته گاهی از میوه ها و جاندارانی مانند کرم، لار، مورچه و... نیز به عنوان غذا استفاده می کنند.
پرورش دهندگان قرقاول برای تغذیه آنها می توانند از برنامه غذایی بلدرچین یا مرغ استفاده کنند و همچنین آنها گندم سیاه را به ارزن و جو ترجیح می دهد.
فصل جفت گیری
فصل جفت گیری قرقاول ها از اواسط فروردین شروع شده و تا اواسط شهریور ادامه دارد ولی در مزارع پرورشی می توان با نور دهی مصنوعی و تغذیه مناسب و مقوی مدت فصل تخمگذاری را افزایش و یا تغییر داد. آنها معمولا روی زمین لانه می سازند و قرقاول ماده در حدود 6 الی 9 تخم می گذارد. هنگامی جوجه ها متولد می شوند، پس از مدتی لانه را ترک کرده و زندگی مستقل خود را شروع می کنند.
تهدیدات و جمعیت قرقاول سیلور
قرقاول های سیلور نسبتا رایج هستند و در هرم غذایی اکوسیستم نیز در مکانی صحیح قرار دارند اما با این وجود برخی از گونه های قرقاول سیلور به دلیل تخریب زیستگاه ها کمیاب شده اند.
فهرست قرمز IUCN و دیگر منابع تعداد کل جمعیت قرقاول های سیلور را فاش نمی کنند اما با این وجود طبق فهرست ارائه شده از IUCN، تعداد این قرقاول ها در چین حدوداً بین 10.000 الی 100.000 جفت می باشد و همچنین این گونه در لیست حداقل نگرانی از جهت انقراض قرار دارد، اما در حال حاضر به سرعت در حال کاهش است.
سخن آخر
قرقاول های سیلور به طور عمومی در دشت ها و مناطق معتدل زندگی می کنند، آنها پرندگانی با مقاومت بدنی بالا هستند بنابراین امکان پرورش در ایران نیز وجود دارد.
همچنین قرقاول ها حس شنوایی و بینایی قوی دارند که به آنها در تشخیص و فرار از شکارچیان کمک زیادی می کند. قرقاول ها مانند هر پرنده ای دیگر دارای نژاد های مختلفی است برای مثال می توان به قرقاول طلایی، آمریکایی، میکادو، بلژیکی، ریوز و... اشاره کرد. در این مقاله درباره قرقاول سیلور که یکی از نژاد های قرقاول بود، توضیحات مختصری داده شد.
